De Canon F-A is een 35 mm spiegelreflexcamera voor oogheelkundig onderzoek ('Fundusfotografie': fotografie van de achterkant van het oog, inclusief het netvlies en de macula en de bijbehorende bloedvaten.[1]), in kleine aantallen geproduceerd door Canon rond 1980. Het lijkt gebaseerd te zijn op een van de reguliere camera's uit de A-serie (misschien de AE-1: de bedieningselementen aan de linkerkant van de lensvatting zijn hetzelfde), en heeft een normale FD-bajonetflens, maar ook een aantal vreemde kenmerken: Het beeldframe in de filmkamer is niet rechthoekig; het heeft gebogen uiteinden, wat misschien duidt op gebruik met een lens waarvan de beeldcirkel niet het volledige frame bedekt. Het masker heeft ook een tweede klein frame in de linkerbenedenhoek; Hierdoor is het mogelijk om in beperkte mate gegevens af te drukken, van een klein stukje tekst (bijvoorbeeld de naam van de patiënt) of een serienummer van de blootstelling, of de duur van de blootstelling.[2] De spiegel in de camera is ongewoon groot. In een forumpost op phototrio.com staat dat de spiegel een normale FD-lens bevuilt wanneer deze wordt losgelaten, en dat de camera moet worden gebruikt met een balg of een tussenbuis.[3] In feite waarschuwt de handleiding voor de funduscamera dat de reflexspiegel zal breken als hij wordt losgelaten terwijl er een FD-lens op zijn plaats zit.[2] Een ander bericht in dezelfde forumthread stelt dat het zoekerbeeld ondersteboven en omgekeerd is; dat wil zeggen, er is geen pentaprisma in de VF. De camera heeft een groot, rond oculair, met dioptriecorrectie tussen +2 en -4. Voor de camera is een motoraandrijving, Motor Drive MZ, gemaakt. Deze heeft aan de voorzijde zes elektrische contacten op rij. Hierdoor kan de camera worden bestuurd via het grote ooginstrument CF60-ZA, waarvan deze alleen het opnamegedeelte vormt. De lens wordt op het instrument gemonteerd, niet rechtstreeks op de camera. Tijdens gebruik wordt de patiënt voor fotografie gepositioneerd met behulp van een kinsteun, en de lens bevindt zich ongeveer 45 mm van het oogoppervlak. Met het instrument kunt u zoomen tussen weergaven van 20 en 60 graden. Het kan worden gebruikt voor eenvoudige kleurenfotografie van de achterkant van het oog, na het aanbrengen van mydriatische oogdruppels (die de pupil van het oog verwijden; latere funduscamera's hebben deze niet nodig). Het kan ook worden gebruikt om het oog te fotograferen na kleuring met fluoresceïne. Hiervoor zijn speciale filters nodig, die in een sleuf in het instrument worden geplaatst. Een andere gleuf maakt het inbrengen van kaarten mogelijk, met de hand of getypt met tekst die op de film moet worden gedrukt. Het oog kan continu worden verlicht met een halogeenlamp of met een flitser.