Gregorio Leti : Het leeven van Elizabeth, koninginne van Engeland : behelzende Hare ongemeene hoedanigheden en groot verstandt, nevens hare wyze en voorzichtige regeering, onder welke 't Koningryk van Engeland, meer als onder iemant van deszelfs Gebloeit heeft: Mitsgaders een nette beschryvinge hoedanig zy het groote werk van de Reformatie der Kerke van Engeland, met d'uiterste omzigtigheit bevordert en volvoert heeft. In 't Italiaans beschreven door den Hee Gregorius Let. Met Figuren. Tweede deel. Vierde druk: zynde deze uitgave in styl en taal, zeer veel verbetert. Te Amsterdam, By de Janssoons van Waesberge. 1737. 8o: (2 met titelplaat)544(29)p. Origineel perkament. Binding goed. Op schutblad een paar tekens of naam. Titelpagina bovenaan een oude naam in handschrift. Papier goed met hier en daar een gering vlekje of iets verkleurd dan wel een lichte watervlek. Met 7 platen. ** Gregorio Leti (29 mei 1630 - 9 juni 1701) was een Italiaanse historicus en satiricus uit Milaan , die soms publiceerde onder het pseudoniem Abbe Gualdi , L' abbé Gualdi , of Gualdus , bekend om zijn werken over de katholieke kerk , met name het pausdom . Al zijn publicaties werden vermeld op de Index Librorum Prohibitorum . Hij werd op 29 mei 1630 in Milaan geboren als zoon van Girolamo Leti en Isabella Lampugnano. Leti's grootvader van vaderskant, Marco, was twee jaar in dienst van kardinaal Ippolito Adobrandini en was toen rechter in Ancona . Hij trouwde met Laura Pizzi en kreeg twee kinderen, Agostino Francesco Nicola en Girolamo. Girolamo volgde een militaire carrière onder de Medici . In 1628 werd hij door Ferdinando II de Medici als infanteriekapitein naar Milaan gestuurd om de Spanjaarden te helpen. Hier ontmoette Girolamo Isabella, een Milanese edelvrouw, en trouwde met haar. Uit dit huwelijk werden Caterina (die trouwde met Cesare Reina, secretaris van de Senaat van Milaan) en een zoon, Leti, geboren. In 1632 volgde Leti zijn ouders naar Amantea , waar Girolamo garnizoenscommandant werd. In 1639, na de dood van zijn vader, werd Leti door zijn moeder naar het jezuïetencollege in Cosenza gestuurd, waar hij gedwongen bleef tot 1644, toen hij de uitnodiging van zijn oom Agostino accepteerde om zich bij hem in Rome te voegen. In Rome probeerde zijn oom tevergeefs Leti aan te moedigen een carrière in de rechten te beginnen of priester te worden. Onder deze druk besloot Leti terug te keren naar zijn moeder in Milaan, waar hij bleef tot haar dood in 1646. Op 16-jarige leeftijd werd hij wees en werd gedwongen terug te keren naar zijn oom, nu een dominee in Orvieto , en zich aan te passen aan de strenge discipline van zijn tutor Don Agostino Cauli. Hij bleef tot 1654 onder de hoede van zijn oom, verhuisde in 1647 naar Napels, in 1650 naar Milaan en keerde in 1652 terug naar Rome, waar hij contacten legde met de Academie van Humoristen. In 1654 gaf zijn oom Agostino, die er niet in was geslaagd zijn neef in een passend beroep op te leiden, Leti uiteindelijk de zorg voor zijn erfenis, waardoor hij vrij was om te reizen. In 1655, toen hij in financiële problemen kwam, keerde Leti terug naar zijn oom die inmiddels bisschop van Acquapendente in Umbrië was geworden. Hier stelde hij Antonia Ferretti voor om te trouwen, maar dat werd afgewezen en kort daarna verliet hij definitief zijn huis. Hoewel Leti werd opgeleid op een jezuïetenschool , werd hij later protestant . Hij verbleef aan het hof van Lodewijk XIV van Frankrijk en in 1680 aan dat van Karel II van Engeland , die hem opdracht gaf een geschiedenis van Engeland te schrijven. Leti had toegang tot de bibliotheek van de graaf van Anglesey , die meer dan 5000 delen telde, evenals die van bisschop Gilbert Burnet . Hij schreef het allereerste echte leven van Elizabeth I van Engeland , dat veel romantische versieringen bevat over haar jeugd en haar moeder, Anne Boleyn . Niettemin kan hij documenten hebben gebruikt die hij in de Engelse bibliotheken vond. Leti werd ook verkozen tot lid van de Royal Society . Na de publicatie van een verzameling anekdotes die Karel II beledigden, Il Teatro Britannico , vluchtte Leti in 1683 uit Engeland naar Amsterdam , waar hij in 1685 geschiedschrijver van de stad werd. Hij stierf in Amsterdam in 1701. Leti's biografie van paus Sixtus V is in veel talen vertaald en bevat een anekdote die lijkt op het beruchte "pond vlees" uit William Shakespeare 's The Merchant of Venice . De Catholic Encyclopedia noemt Leti "leugenachtig en onnauwkeurig" en is ook kritisch op werken die worden beschreven als afgeleid van Leti's "anti-pauselijke geschiedenissen." Mosheim , een Lutherse kerkhistoricus, noemde Leti "onnauwkeurig en ontrouw." Volgens Thomas Trollope is "zijn onnauwkeurigheid als historicus berucht." Zelfs seculiere schrijvers hebben zijn biografie van Sixtus V gekarakteriseerd als "gebaseerd op zeer geringe autoriteit." Onder zijn critici wordt Leti soms de " Varillas van Italië" genoemd . Leti was de schoonvader van de geleerde en theoloog Jean Leclerc .