Nr 94201884

Hulton Deutsch Collection - Louis Armstrong et Edmund Hall sur scène, 1956
Nr 94201884

Hulton Deutsch Collection - Louis Armstrong et Edmund Hall sur scène, 1956
Rzadka i piękna fotograwiura z kolekcji Hulton Deutsch przedstawiająca Louisa Armstronga, słynnego trębacza jazzowego i Edmunda Halla na scenie w 1956 roku.
Limitowana edycja egzemplarza, wyczerpana.
Zdjęcie nie znalezione na rynku.
Opis :
Fotochemigrafia na grubym papierze kredowym z pieczątką agencji prasowej/gazety (Zdjęcie: Agence Corbis)
Autorzy: Hulton Deutsch Collection
Wydawca: Corbis
Publikacja: 2001
Stan: doskonały (nigdy nie oprawiony od 2001 r.), patrz zdjęcia.
Wymiary: 34,8 cm x 29,7 cm
Wysyłka: Profesjonalne, staranne i bezpieczne opakowanie z numerem przesyłki i ubezpieczeniem za pośrednictwem UPS lub Colissimo.
Wysyłka na cały świat.
O artyście
Początkowo Louis Armstrong był trębaczem, ale miał więcej niż jedną strunę w swoim instrumencie, gdyż stał się także bardzo utalentowanym śpiewakiem.
Jego zmysł innowacyjności i improwizacji nadał jazzowi nowy wymiar, który odtąd wyrażał się za pomocą trąbki, należącej do najbardziej wpływowego wokalisty jazzowego jego pokolenia.
„To, w co gramy, to życie”.
Słowa Louisa Armstronga zapowiadające skalę jego sztuki. Sztukę, którą paradoksalnie odkrył w poprawczaku, do którego trafił po aresztowaniu za posiadanie broni.
Miał około dwunastu lat, gdy dołączył do orkiestry ośrodka, dzięki której odkrył tamburyn, ale ostatecznie porzucił go na rzecz kornetu.
Joe „King” Olivier wziął go pod swoje skrzydła i znalazł dla niego pierwsze kontrakty.
Zdobywszy to doświadczenie, wyjechał do Chicago, gdzie dołączył do grupy muzycznej Creole Jazz Band. Ich współpraca trwała do 1924 roku, kiedy to jego żona, pianistka Lil Hardin, namówiła go do wyjazdu do Nowego Jorku, gdzie dołączył do Flecher Henderson Orchestra.
Wraz ze swoim przyjacielem z dzieciństwa, Clarencem Williamsem, nagrał wiele utworów. Jednak dopiero powrót do Chicago sprawił, że kariera Louisa Armstronga, który zamienił grę na kornecie na trąbkę, nabrała nowego wymiaru.
Satchmo, czyli człowiek z ustami jak worek
Był liderem grupy Hot Five (która w 1927 r., po pojawieniu się perkusji i tuby, zmieniła nazwę na Hot Seven), z którą nagrał „Potato Head Blues” i „Muggles”, które stały się standardami jazzowymi w Ameryce, w której wciąż panował rasizm, ale w której rozbrzmiewały trąbki zwiastujące sławę Louisa Armstronga.
Artysta, który finansował także niektóre kampanie Martina Luthera Kinga, dzięki wyjątkowym solówkom tchnął nowe życie w brzmienie.
Jego reputacja i charyzma pozwoliły mu otoczyć się małą grupą nowoorleańską. Z Earlem Hinesem, Jackiem Teagardenem, Barneyem Bigardem i Sidneyem Catlettem wystąpił m.in. na festiwalu w Nicei w 1948 roku.
Odkrywamy nowy styl – scat – pyszne połączenie onomatopei i aliteracji („bop be doo bop bam boum bebop boo”).
Następnie jazzman odbył liczne trasy koncertowe po Szwecji i Francji, a także wystąpił w filmach, m.in. w „Glory Alley” (1952) Raoula Walsha i w „Paris blues” (1961) z Paulem Newmanem.
Jego pasją pozostaje jazz, który wciąż na nowo odkrywa, zwłaszcza z zespołem „All Stars”, zawsze z Barneyem Bigardem i puzonistą Trummym Youngiem. Śpiewa także „Blu Berry Hill” z Gordonem Jenkinsem i „Mack the knife”.
Tak wiele tytułów świadczy o tym, że jak powiedział Louis Armstrong, „aby wiedzieć, jak grać, trzeba to kochać”. Linia życia, która została nagle przerwana 6 lipca 1971 r. w Nowym Jorku.
Przedmioty, które mogą Ci się spodobać
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
Ten przedmiot został zaprezentowany w
Jak kupować w serwisie Catawiki
1. Odkryj coś wyjątkowego
2. Złóż najwyższą ofertę
3. Dokonaj bezpiecznej płatności