Wassily Kandinsky (1866-1944) - Abstract Composition (1973)

Originele en zeldzame offset gravure uit 1973 van Russisch kunstenaar/schilder Wassily Kandinsky, waarvan handtekening en nummering (op 420 exemplaren) in druk op prachtig geconserveerd handgeschept Rives papier. Uitstekende staat van het papier en van het kunstwerk!

Lithografie werd uitgegeven door Caza (Franconville) onder portfolio (1967-1974): Correspondances, Editions des Nouvelles Images, te Lombreuil (Loiret in Frankrijk).

Het werk is gehandtekend in druk en genummerd op de achterzijde - zie foto's.
Dit werk is een gelimiteerde uitgifte op 420 exemplaren.

Afmetingen van lithografie:
* Abstract
- Papierformaat: 32,5 x 24 cm
- Handtekening in druk
- Papier: Rives papier
- Genummerd in inkt - gelimiteerde uitgave op 420 exemplaren
- Conditie: uitstekende staat - nooit ingekaderd - A+ conditie

Verzekerde verzending!

EXTRA INFO KUNSTENAAR: Wassily Kandinsky (Russisch: Василий Васильевич Кандинский, Vasili Vasiljevitsj Kandinski) (Moskou, 16 december[1] 1866 – Neuilly-sur-Seine, 13 december 1944) was een Russisch-Franse kunstschilder en graficus. Zijn schilderstijl behoorde aanvankelijk tot het expressionisme, soms ook wel gerekend tot het symbolisme. Kandinsky was een van de schilders die vorm en filosofische ondergrond gaven aan de abstracte kunst in het eerste kwart van de twintigste eeuw.

In Murnau, waar Gabriele Münter woonde, zou hij in 1910 het abstracte schilderen ontdekt hebben, naar aanleiding van een van zijn omgekeerde figuratieve werken. "...Ik bevond me onverwacht voor een schilderij van een onbeschrijfelijk overweldigende schoonheid. Verbaasd bleef ik staan, gefascineerd door dit werk ... Het schilderij had geen onderwerp, het stelde geen enkel herkenbaar object voor, het was uitsluitend samengesteld uit lichtende kleurvlekken ..." verklaarde hij. In Murnau was de invloed van de Fauvisten op zijn werk duidelijk. In 1905 hadden zij voor het eerst als groep tentoongesteld op het Salon d'Automne in Parijs, waaraan ook Kandinsky deelgenomen had. Een voorbeeld van deze invloed is het schilderij Murnau Kohlgruberstrasse uit 1908.

De meningen omtrent het ontstaan van de abstracte kunst lopen wel enigszins uit elkaar. Waren het de Disques simultanés van de Franse Robert Delaunay, of de muzikale doeken van de Tsjech Kupka, of de geometrische oefeningen van Kasimir Malewitsj of het abstracte proces waaraan Mondriaan zich waagde, die de revolutionaire stap naar de abstractie zetten? Of was het dan toch Michail Larionov met zijn Rayonisme van 1907? En verliezen we ten slotte niet uit het oog dat Cézanne zijn Mont Sainte Victoire al vanaf 1885 en Monet zijn Nymphéas vanaf 1890 louter tot kleur aan het abstraheren waren. Zeker is dat de toen 20-jarige student Kandinsky al in 1886 de kleurenoverheersing in de oude Russische iconen had opgemerkt en dat hij, 9 jaar later, op een expositie in Moskou, in bewondering stond voor het schilderij de Korenschelf van Claude Monet, waarbij hij zich afvroeg "...Waarom zou de emancipatie van de kleur niet kunnen samengaan met de bevrijding van de vorm?...". Een Improvisatie-aquarel van hem, in 1910, luidde wel degelijk de abstracte kunst in.

Kandinsky liet zich inspireren door muziek en met name de atonale muziek van Arnold Schönberg. In Über das Geistige in der Kunst stelde Kandinsky dat kleur en klank psychologische effecten hebben op de menselijke ziel. Hij stelde een klankkleurtheorie op, die een grote invloed heeft gehad op de ontwikkeling van de twintigste-eeuwse kunst. Volgens Kandinsky spreekt iedere kleur een eigen taal met een eigen expressie en zit in elke kleur een vorm en ziel. Verschillende kleuren samen zullen een innerlijke beleving bij de beschouwer bewerkstelligen. Ook de verschillende klanken in muziek, die samen een harmonieus geheel vormen, zullen een innerlijke beleving bij de luisteraar opwekken. Deze krachtige uitwerking die kleur en klank hebben op de menselijke psyche, noemt hij ‘innerlijke klank’ of ‘seelische Vibration’.

Bij het uitbreken van de Eerste Wereldoorlog keerde Kandinsky terug naar Moskou. Hij werd er leraar en trouwde er in 1917 met Nina de Andrejevski. Zijn bruid was 16, hij was 50. Zijn vriendin Gabriele was in Murnau gebleven. Ze zou er sterven in 1962. Ze had nog één schilderij van Kandinsky overgehouden, een portret van haar, in een mauve jurkje, toen ze 27 jaar was. Het was hun geliefkoosde kleur geweest.

Na de oorlog keerde hij terug naar Duitsland en in 1922 werd hij professor aan het Bauhaus van Weimar, waaraan Paul Klee al verbonden was. Hier begon de meest productieve periode uit Kandinsky's leven. Hij noemde het zelf "de tijd, gekarakteriseerd door een lyrisch geometrisme". Toen het Bauhaus in 1925 verhuisde naar Dessau, oefende hij er dezelfde functie uit. Nog in 1922 realiseerde hij voor de Jurifreie Kunstausstellung van Berlijn een monumentaal decor over de 4 muren van het Salon. Dit kunstwerk werd gereconstrueerd in het Nationaal Museum voor Moderne Kunst (M.N.A.M.) van Parijs, in 1977.

In 1924 stichtte hij met Lyonel Feininger, Paul Klee en Alexej von Jawlensky weer een andere kunstenaarsgroep, Die Blauen Vier.

Naast talloze van zijn theoretische beschouwingen, die in de Bauhaus-Bücher verschijnen, maakte hij ook werk van zijn Punkt und Linie zu Fläche, gepubliceerd in 1926.

Op de Internationale Tentoonstelling voor Architectuur te Berlijn, in 1931, creëerde hij de grote muurpanelen in keramiek voor de Muziekzaal in het Mies van der Rohe-huis.

Andere verwante kunstenaars: Jo Delahaut Wassily Kandinsky Piet Mondriaan Paul Klee Mark Rothko Barnett Newman Ad Reinhardt Ellsworth Kelly Sol LeWitt Frank Stella Robert Mangold Bridget Riley Victor Vasarely Richard Anuszkiewicz Kenneth Noland Sean Scully Carmen Herrera Lygia Clark Anni Albers (Josef Albers' echtgenote) László Moholy-Nagy Kazimir Malevich Theo van Doesburg Josef's leerlingen aan het Bauhaus, zoals Gunta Stölzl en Oskar Schlemmer Max Bill Yaacov Agam Jesús Rafael Soto Julio Le Parc Carlos Cruz-Diez Gerhard Richter Robert Ryman Agnes Martin Georges Vantongerloo Victor Servranckx Jozef Peeters Marthe Donas Gaston Bertrand Pol Bury Paul Van Hoeydonck Serge Vandercam Louis Van Lint Guy Vandenbranden Paul Delvaux René Magritte Constant Permeke Pierre Alechinsky Paul Joostens Floris Jespers Roger Somville Félix Labisse Roger Raveel Pierre Cordier Marcel Broodthaers Raoul De Keyser Panamarenko Jan Fabre Wim Delvoye Léon Spilliaert James Ensor Emile Claus Rik Wouters Luc Tuymans Bart van der Leck Willem Hussem Jan Schoonhoven Ad Dekkers Carel Visser Nelly van Doesburg Karel Appel Constant Nieuwenhuys Jan Henderikse Ger van Elk Herman de Vries Peter Struycken Jan Dibbets Ellsworth Kelly Wassily Kandinsky Paul Klee Kasimir Malevich (hoewel geen Duitser, maar met invloed in Duitsland) Josef Albers Max Bill Gerhard Richter Anni Albers Kurt Schwitters Otto Freundlich Hans Arp Günther Uecker Heinz Mack Otto Piene Joseph Beuys Pierre Alechinsky Bram Bogart Karel Appel Asger Jorn Corneille Lucio Fontana Pierre Soulages Hans Hartung Antoni Tàpies Alberto Burri Willem de Kooning Jackson Pollock Sam Francis Hans Hofmann Mark Rothko Barnett Newman Leonardo da Vinci Michelangelo Buonarroti Vincent van Gogh Pablo Picasso Claude Monet Rembrandt van Rijn Johannes Vermeer Salvador Dalí Andy Warhol Jackson Pollock Henri Matisse Paul Cézanne Auguste Rodin Edgar Degas Edvard Munch Frida Kahlo Gustav Klimt Georgia O'Keeffe Joan Miró Piet Mondriaan Marc Chagall René Magritte Wassily Kandinsky Albrecht Dürer Egon Schiele Pierre-Auguste Renoir Amedeo Modigliani Hieronymus Bosch Gustave Courbet Yayoi Kusama Ansel Adams Keith Haring Jean-Michel Basquiat Barbara Hepworth Antoni Gaudí Marcel Duchamp Caravaggio Francisco Goya David Hockney Cindy Sherman Roy Lichtenstein Lucian Freud Diego Rivera Henri de Toulouse-Lautrec Rene Lalique El Greco Mary Cassatt Kara Walker Giorgio de Chirico Louise Bourgeois Nicolas De Staël Henri Matisse Raoul Ubac Sonia Delaunay Jean Arp Paul Klee Ung No Lee Elvire Jan Kumi Sugaï Henri Laurens Zao Wou-Ki Philippe Touvay Sam Francis Malévich George Braque Giorgio Morandi Kandinsky Emile Gilioli