Nr 92482557

Dutch Captain Westerling Memoirs - 1st edition - Guerilla Warfare - Depot Special Troops - Indonesian Independence Combat - Westerling - KNIL - 1952
Nr 92482557

Dutch Captain Westerling Memoirs - 1st edition - Guerilla Warfare - Depot Special Troops - Indonesian Independence Combat - Westerling - KNIL - 1952
Przedmiotem aukcji jest rzadkie pierwsze wydanie wspomnień niesławnego mieszkańca Zachodu i jego sił specjalnych. Bardzo konfrontacyjna książka o walce z indonezyjskimi wojownikami o niepodległość i jego wcześniejszych działaniach. Pozwolę, żeby zdjęcia przemówiły.
Wspaniałe i rzadkie wspomnienia niezwykle dyskutowanego dowódcy w historii wojskowości!
Indonezyjska wojna o niepodległość
Raymond Pierre Paul Westerling (31 sierpnia 1919 - 26 listopada 1987) był grecko-holenderskim oficerem wojskowym Królewskiej Armii Holenderskich Indii Wschodnich . Zorganizował kontrpartyzantkę w Sulawesi podczas indonezyjskiej rewolucji narodowej po drugiej wojnie światowej i brał udział w próbie zamachu stanu na rząd Indonezji w styczniu 1950 r., miesiąc po oficjalnym przekazaniu suwerenności. Obydwa działania zostały potępione przez władze indonezyjskie jako zbrodnie wojenne. Urodzony w Imperium Osmańskim, jego pseudonim brzmiał „Turek”, jednak w rzeczywistości Westerling pochodził z Grecji.
Indonezyjska rewolucja narodowa (indonezyjska: Revolusi Nasional Indonesia) rozpoczęła się wkrótce po kapitulacji Japonii 15 sierpnia 1945 r., po której nastąpiła proklamacja Republiki Indonezji 17 sierpnia 1945 r. i zakończyła się przekazaniem suwerenności nad kolonią Holenderskich Indii Wschodnich (z wyłączeniem Zachodniej Nowej Gwinei) przez Królestwo Niderlandów do Stanów Zjednoczonych Indonezji w grudniu 1949 r. Utworzenie tych Stanów Zjednoczonych Indonezji jednak tylko częściowo z żądaniami powstańców, którzy proklamowali pełną niepodległość.
Wkrótce po kapitulacji Japonii 15 sierpnia 1945 r. wybuchły działania wojenne między indonezyjskimi nacjonalistami a siłami Wspólnoty Brytyjskiej, które zajęły strategiczne pozycje na archipelagu. W październiku 1945 roku wybuchła bitwa o Surabaję, miasto, które po krwawych walkach musieli oddać nacjonaliści.
W tej bitwie nie brały udziału żadne holenderskie siły zbrojne. W marcu 1946 r. pozwolono oddziałom holenderskim w Indonezji przejąć pozycje brytyjskie.
Rząd holenderski nie uznał Republiki Indonezji za niepodległe państwo, ale uznał ją za ruch rebeliantów w kolonii Holenderskich Indii Wschodnich. Należy zauważyć, że w porozumieniu z Linggadjati, które zostanie omówione poniżej, Republika uznała suwerenność Holandii w okresie przejściowym. W istocie nie jest to wojna, lecz powstanie. W tym samym porozumieniu Holandia de facto uznała Republikę.
W tradycyjnej holenderskiej historiografii oraz w holenderskich mediach epizod ten często określa się mianem „akcji policyjnych” używanym przez ówczesny rząd (zwanym także „akcjami policyjnymi”[2], indonezyjski: Aksi Polisionil). Była to nazwa dwóch trwających kilka tygodni ofensywnych operacji holenderskich sił zbrojnych podczas indonezyjskiej rewolucji narodowej. Działania te miały miejsce na wyspach Jawa i Sumatra od 21 lipca do 5 sierpnia 1947 r. (pierwsza akcja „Operacja Produkt”) oraz od 19 grudnia 1948 r. do 5 stycznia 1949 r. (druga akcja „Operacja Wrona”), a ich cel było przywrócenie władzy holenderskiej nad niektórymi obszarami.[3]
Działania policji nie są zatem tym samym, co indonezyjska walka o niepodległość, ale stanowią jej część. Bunt ten miał głównie charakter partyzancki indonezyjskich nacjonalistów przeciwko wojskom holenderskim. Działania wojenne trwały do zawieszenia broni w nocy z 10 na 11 sierpnia 1949 r. W niektórych miejscach doszło później do walk, w wyniku których zginęli także żołnierze holenderscy.
Podczas prawie czteroletniej obecności wojskowej Holandii w Indonezji życie straciło około 5000[1] żołnierzy holenderskich, z czego około połowa zginęła w walce. Reszta zmarła w wyniku chorób i wypadków. Dziesiątki tysięcy ludzi zginęło wśród (indonezyjskiej) holenderskiej ludności cywilnej, a także wśród Moluków i Chińczyków w wyniku aktów przemocy ze strony indonezyjskich nacjonalistów. Po stronie indonezyjskiej w wyniku holenderskich działań wojskowych zginęło co najmniej około 97 000 osób, zarówno żołnierzy, jak i cywilów.[4] Ponadto między samymi Indonezyjczykami doszło do licznych aktów przemocy. W aferze Madiuna zginęło już 35 000 komunistów.
Po 1949 r. walka (poza zamachem stanu byłego kapitana Westerlinga w 1950 r.) zaostrzyła się na nowo. Miało to miejsce podczas działań wojennych poprzedzających przekazanie holenderskiej Nowej Gwinei w 1962 roku.
Przedmioty, które mogą Ci się spodobać
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
Ten przedmiot został zaprezentowany w
Jak kupować w serwisie Catawiki
1. Odkryj coś wyjątkowego
2. Złóż najwyższą ofertę
3. Dokonaj bezpiecznej płatności