Door Beulah | 13 augustus 2019
Steve Sabella is een in Palestina geboren Berlijnse kunstenaar. Hij gebruikt fotografische media om de menselijke relatie met de natuurlijke wereld te onderzoeken en ontwrichten. Sabella‘s collages, die vaak vergeleken worden met klassieke schilderijen, onderzoeken vragen over onze collectieve visuele geschiedenis en de natuur van de ‘plaats’.
Omdat een van deze fotografische collages geveild wordt op Catawiki, spraken we met Sabella over zijn eco-futuristische fotografie.
Kun je ons iets vertellen over het ontstaan van On Earth?
Steve: Ik heb On Earth gemaakt als een verhaal in een verhaal, een realiteit in een realiteit, een reis om de verbeelding heen. De foto‘s, die ik beschouw als mijn kleurenpalet, zijn van een van de meest magische meren in Berlijn. Op een avond heb ik daar, bijna in een trance, honderden beelden vastgelegd. Mijn camera gebruikte ik daarbij zoals een schilder zijn penseel. Toen ik op mijn computer een collage maakte van de beelden, had ik het gevoel dat ik aan een historisch tableau werkte, een werk dat naar verschillende tijden sprong.
Hoewel mijn werk een schilderachtig gevoel oproept, is het DNA altijd fotografie.
On Earth is momenteel in de veiling op Catawiki
Je hebt al aangegeven dat dit werk "bijbelse, mythologische and hedendaagse connotaties" heeft. Ging dat min of meer vanzelf? Of is het bewust zo gecreëerd?
Steve: Waarschijnlijk allebei, maar vaak laat ik me leiden door de beelden en hun complexe details. Maar zoals bij elk kunstwerk, begin ik met een lege bladzijde. Bij goede, creatieve schrijvers gaan karakters soms een eigen leven leiden, ze dicteren aan de schrijver hoe ze moeten klinken. Misschien heeft het geheim van dit werk te maken met het karakter van het leven in Berlijn, dat vaak ervaren wordt als mystiek, magisch en vol energie.
In het kort, tijdens het werken aan de collage zat ik in een flow en liet ik me dragen door de vormen. Hoe minder ik nadacht, hoe meer harmonie er ontstond. Ik heb dit unieke meer vaak bezocht. De manier waarop mensen er chillen en aanwezig zijn in de natuur fascineert me. De scènes doen me denken aan schilderijen uit de kunstgeschiedenis. Ik zag “Le Déjeuner sur L’herbe” drijven boven het verhaal van Adam en Eva uit Genesis. De naaktheid, de muzen en het dromerige effect komen op een magische manier samen. Ze transporteren de kijkers naar een parallelle realiteit en brengen hen in contact met klassieke verhalen.
Een portret van de kunstenaar: Steve Sabella
Veel van je werk richt zich op de constructie van visuele geschiedenis. Welke rol speelt On Earth in ons huidige visuele landschap, nu we constant gebombardeerd worden met beelden van de klimaatverandering?
Steve: De geschiedenis zoals wij die kennen is een constructie van beelden. En aangezien ons begrip van beelden telkens verandert, verandert ons begrip van de geschiedenis en het verleden ook. Het samenvoegen van de beelden is zoiets als het oplossen van een visuele puzzel, die een sprong naar de toekomst mogelijk maakt. Beelden zijn voertuigen om door de tijd te reizen, of bevinden zich buiten de tijd.In mijn werk herinterpreteer ik het landschap, ik werk eraan alsof ik een visuele puzzel oplos. Het is alsof ik delen krijg van een gefragmenteerd land en gevraagd word een oplossing te vinden, het te "repareren." De planeet aarde heeft onmiddellijk chirurgisch ingrijpen nodig. We hebben de macht stukjes aarde samen te voegen, de kusten en bergen te repareren en harmonie te herstellen, waarbij elk stukje ertoe doet. Alleen dan ontstaat echte schoonheid die voelt als een dromerige staat waarin alles mogelijk is. Maar we moeten eerst onze verbeelding reinigen, de basis van elk toekomstig vruchtbaar land.
We leven in het paradijs, maar de vraag is, zien we het?
Je hebt gezegd dat On Earth een voorbeeld is van 'hoe mensen anderen laten zijn'. Voel je als fotograaf een spanning tussen het vastleggen van de wereld zoals die is en de artistieke neiging om de "realiteit" te gebruiken voor eigen kunst?
Steve: Ik zie mezelf als een kunstenaar die het medium fotografie verkent. En wat is realiteit? Daar zijn alleen percepties van, en hoewel het lijkt alsof dezelfde realiteit delen, is dat in essentie niet het geval. Ik exploiteer de werkelijkheid niet. Ik observeer die. In de jaren 1990, toen ik aan mijn eerste grote kunstproject werkte, Search, kwam ik een citaat tegen van Robert Bly dat me nog steeds inspireert:
"Wie het onzichtbare wil zien, moet dieper doordringen tot het zichtbare."
Er kan zich grote schoonheid aandienen als de dunne laag in een kunstwerk die realiteit en verbeelding scheidt, verdwijnt. Als ze in elkaar overvloeien als in een dagdroom.
____________________
On Earth wordt momenteel geveild op Catawiki. Onze experts stellen wekelijks fotografieveilingen samen.
____________________
Deze artikelen vind je misschien ook interessant:
Expertadvies: waar moet je op letten bij het verzamelen van foto‘s?