Tijdens de Georgiaanse, Regency en Victoriaanse tijdperken (midden 18e en 19e eeuw), was het normaal dat de middenklasse huishoudelijk personeel in dienst had. Bedienden, butlers en huishoudsters hadden een cruciale rol in het dagelijks reilen en zeilen van de huishoudens van die tijd. Deze medewerkers waren verantwoordelijk voor talrijke taken zoals verwarming, koken, wassen, het ophalen en dragen van allerlei dingen - wat veel werkzaamheden en tumult in en rond het huis betekende.
Om effectief te kunnen communiceren met het huishoudelijk personeel, werden belsystemen in huis erg populair toen ze werden uitgevonden in 1744. Voordat dit systeem werd uitgevonden, moesten bedienden buiten de kamer van hun werkgever wachten of onopvallend op de achtergrond blijven in de familievertrekken, om te wachten op bevelen. Dit werd beschouwd als opdringerig en inefficiënt. Het innovatieve belsysteem verhoogde de privacy en betekende dat personeelsleden in hun kamer konden blijven wachten tot ze werden geroepen. Dit nieuwe systeem werd een standaard in dit tijdperk.
Niet-elektrische belsystemen
In de woonvertrekken verhulde een stuk lint van een wandkleed het schellekoord. Deze was verbonden aan een koperen draad die bedekt werd door een wandkleed en die eindigde in een messing lus die aan de muur hing. Op het moment dat een bediende nodig was dan zorgde het trekken aan de messing lus ervoor dat deze beweging door de koperen draad werd doorgegeven naar een veer met een bel erop in het bedienden vertrek. Daar trilde de veer door het trekken aan de draad en de bel begon the rinkelen.
De bellen werden gemonteerd op de muur net buiten de keuken, elk met een label om aan te geven op welke kamer hij was aangesloten. Lijfknechten stonden dichtbij, wachtend op het luiden van de bel. Na het horen van de oproep snelde de bediende zich naar de juiste kamer om bevelen te ontvangen en uit te voeren.
De opkomst van de elektrische bel
De complexiteit van de installatie en de kosten van onderhoud van deze systemen zorgden echter voor problemen. Ook was er een nieuwe ontwikkeling, namelijk de elektrische bel, wat zorgde voor een verbeterd notificatiesysteem dat bewegende vlaggetjes gebruikte in plaats van bellen. Dit betekende dat de elektrische systemen tegen het einde van de 19e eeuw standaard waren in het huishouden, waarmee het originele belsysteem niet meer nodig was.
Belknoppen of Butler belknoppen, die door het huishouden werd gebruikt om een bediende te ontbieden, waren prachtige en ingewikkelde centrale stukken in het huis, vaak gemaakt van hout, metaal of been.
Uiteindelijk zijn ook elektrische bellen verdwenen uit de Georgiaanse en Regency huizen, samen met de bediendes. Natuurlijk bestaat het concept nog steeds in verschillende vormen en om verschillende redenen.
De hedendaagse belknoppen
We worden misschien herinnerd aan de schoonheid en charme van de belknop door populaire TV-shows zoals Downton Abbey en door het lezen van klassieke literatuur zoals de werken van Jane Austen.
Lydia, my love, ring the bell. I must speak to Hill, this moment.
- Jane Austen, Pride and Prejudice
Belknoppen kunnen interessante en gewilde items zijn, en worden tegenwoordig gezien als waardevolle en klassieke verzamelobjecten.
Als dit een belletje doet rinkelen, kijk dan eens bij onze prachtige Butlerbellen antiek veiling die donderdag 12 oktober eindigt. Deze veiling, waarbij een aantal belknoppen wordt aangeboden uit een privécollectie van het begin van de 20e eeuw, toont een grote verscheidenheid aan vormen en materiaal in alle items, met veel invloed van de Art Deco periode. Deze belknoppen komen uit diverse oude woningen, gelegen in Gracia, een wijk in Barcelona. Deze wijk, bekend om zijn modernistische gebouwen, zoals Gaudi's Vicens House en Guell Park, is één van de belangrijkste en meest historische buurten van de stad en was erg belangrijk voor de stedelijke ontwikkeling van Barcelona in de 19e eeuw.