Jan Blanken / Pieter Glavimans - Verhandeling over het aanleggen en maaken van zoogenaamde drooge-dokken in de Hollandsche - 1796-1798

1. Jan Blanken : Verhandeling over het aanleggen en maaken van zoogenaamde drooge-dokken in de Hollandsche zee-havens, byzonder toegepast op de gelegenheid van 's Lands dok en werf te Hellevoetsluis. Te Rotterdam, Bij Dirk Vis, Boekverkooper, 1796. 19 p.
Waarbij gebonden:
2. Pieter Glavimans : Verhandeling over de nuttigheid en noodzakelijkheid der drooge-dokken. Te Rotterdam, Bij Dirk Vis, Boekverkooper, 1798. loopt gepagineerd door van 20-42. Met de uitvouwbare kaart.
In 4o met origineel papieren omslag in kleur. (iets beschadigd). Papier en binding goed.

** Zeldzaam.

Jan Blanken (Bergambacht, 15 november 1755 – Vianen, 17 juli 1838) was een Nederlands waterbouwkundig ingenieur.
Jan Blanken, zoon van de timmerman Jan Theunisz Blanken en Niesje Ariensdr Blieck (later ook den Bliek genoemd), trad in de voetsporen van zijn vader, die waterbouwkundige was in Bergambacht en vanaf 1762 in Haastrecht. Blanken sr. was belast met het ontwerpen en bouwen van molens, sluizen en dijken in de Krimpenerwaard. De jonge Jan Blanken vergaarde bij zijn vader de praktische kennis voor het ontwerpen, verbeteren en beheren van waterstaatkundige objecten. Blanken huwde in 1777 met Maria van Lakerveld die hem 3 kinderen schonk.
Het eerste grote project voor Blanken jr. was het droogdok te Hellevoetsluis waarvan de bouw in 1798 startte. Bijzonder hierbij was dat een stoommachine deel uitmaakte van het ontwerp. Het was een van de eerste in Nederland. In 1808 ontwierp Blanken ook een nieuwe sluisdeur, de waaiersluis. Dit was ook het begin van het conflict met Adriaan Goudriaan. Met betrekking tot de aanleg van militaire maritieme zaken adviseerde hij onder meer keizer Napoleon Bonaparte, in dat verband was hij verantwoordelijk voor de totstandkoming van de Rijkswerf Willemsoord te Den Helder. In 1808 werd Blanken, ten tijde van het Koninkrijk Holland Inspecteur-Generaal bij Waterstaat. Hij bleef dat, onder koning Willem I, tot en met 1826. De meeste bekendheid kreeg Blanken door de realisatie van het Noord-Hollands Kanaal tussen Amsterdam en Den Helder. Hij wordt vaak geciteerd als verantwoordelijk voor de plaatsing van het systeem van strandpalen langs de Nederlandse kust, maar een primaire bron is hiervoor niet te vinden. Wel is uit de biografie van Johan Ortt van Schonauwen door Ramaer uit 1911 af te leiden dat deze met het idee van strandpalen kwam rond 1843 (dus na het overlijden van Jan Blanken).

Pieter Glavimans was waarschijnlijk een Rotterdammer en was een bekwaam scheepsbouwer. Hij was als zoodanig in dienst der Oost-Indische compagnie.