Schitterend en zeldzaam model . Model Zegel van Majesteit Karel V 1365 (modelnr. 750) met opschrift KAROLVS DEI GRACIA FRANCORVM REX. Gemaakt door de beroemde Franse beeldhouwer Max Le Verrier (1891 – 1973). 16 cm. Te vinden in de groene catalogus van Max Le Verrier. De 2e is een Karaf onderzetter van Max Le Verrier In zeer goede staat met enkele tekenen van leeftijdsgebonden slijtage. Zeer glanzend. 12 cm. Wordt goed bepakt en verzekerd verzonden. Gesigneerd M.Le Verrier en presenteert tevens het merk BRONZE. Doorsnede: 16cm Hoogte: 2 cm Gewicht: 538g De foto's maken deel uit van de beschrijving. Louis Octave Maxime Le Verrier werd geboren in Neuilly sur Seine als zoon van een Belgische moeder en een Parijse vader, een goudsmid en juwelier. Hij diende in het Franse leger tijdens de Eerste Wereldoorlog voordat hij studeerde aan de École des Beaux-Arts in Genève, waar hij de kunstenaars en medestudenten Pierre Le Faguays en Marcel Bouraine ontmoette; de drie kunstenaars werden vrienden voor het leven. In 1919 opende Max Le Verrier zijn eigen gieterij, waar hij sculpturen en decoratieve voorwerpen, lampen, boekensteunen en automascottes produceerde. Aangetrokken door zijn liefde voor dieren tot dierentuinen en circussen, maakte hij zijn eerste beeldhouwwerk, de beroemde pelikaan, in een stijl die typerend is voor de jaren twintig en signeerde het werk met zijn pseudoniem Artus. Gedurende deze periode creëerde Max Le Verrier vele diermodellen, bijvoorbeeld panters als Baghera, Uganda en Jungle, een indrukwekkende leeuw, ooievaars, eekhoorns en paarden waarvan de meeste uitgevoerd in metaalkunst, bij voorkeur brons. Voor de kooien van de Jardin des Plantes creëerde Max le Verrier zijn werkparaplu-aap, een driejarige chimpansee met de mooie naam Boubou. Er ontstond een geweldige vriendschap tussen de aap en de kunstenaar. Boubou, die door de dierentuinhouder buiten de kooi werd vastgehouden, stemde ermee in om te poseren in ruil voor bananen. Bovendien keek hij elke ochtend naar de ingang om te wachten op degene die hem zou vereeuwigen. Het beeld Pluie ontving in 1927 een medaille op de Salon des Humoristes. Het Verrier-atelier heeft voor de volgende beeldhouwers gewerkt: Pierre Le Faguays, pseudoniem Fayral, Marcel Bouraine, pseudoniem Derenne & Briand, Raymonde Guerbe, Jules Masson, Charles, Janle, Denis, De Marco en Garcia. Deze stukken werden verkocht in de werkplaats aan de rue du Théâtre 100 in Parijs. Max Le Verrier was volwaardig lid van de Vereniging van Decoratieve Kunstenaars en exposeerde daar regelmatig. Hij had een stand op de Exposition des Arts Decoratifs et Industriels de Paris in 1925 in het Grand Palais, waar zijn stand een gouden medaille ontving. Zijn stand op de Internationale Tentoonstelling van Parijs in 1937 werd bekroond met een eremedaille. In 1928 beeldhouwde Max Le Verrier naar levend model zijn beroemde Clarté-lamp, die een naakte vrouw op haar tenen voorstelt, een lichtgevende wereldbol in uitgestrekte handen, het middelpunt van zijn collectie. In feite had hij drie verschillende modellen nodig: één voor het hoofd, één voor de borst en één voor de benen. Voor dit laatste deel vraagt hij een danseres uit de balletten van Joséphine Baker om te poseren. Dit model bestaat in 4 maten: Luminous Glow, Lumina, Clarity, Life-size Clarity. De meeste beeldjes van Le Verrier zijn jonge meisjes met een vergelijkbaar geïdealiseerd atletisch vermogen. De Clarté-lamp werd gepresenteerd op de Lumières-tentoonstelling in het Centre Georges Pompidou van mei tot augustus 1985, maar ook in 1987 op de Made in France-tentoonstelling in Harrod's in Londen en op de tentoonstelling De main de maître in het Grand Palais in Parijs. Het werd in 2000 ook tentoongesteld in het Martinez Hotel in Cannes. Max Le Verrier werkte gedurende de jaren dertig. Hij werd in 1944 gearresteerd vanwege zijn werk in het Franse verzet, maar na de oorlog bleef hij beeldhouwen tot aan zijn dood in 1973. De werken van Maxime Le Verrier hebben een zeer persoonlijke stijl en getuigen van een subtiele visie. De kunstenaar probeerde ook zijn kunst aan te passen aan een praktisch decoratief doel en hij creëerde een aantal mooie exemplaren van lampen en andere voorwerpen, waarvan we hier reproducties geven. Hij is terecht van mening dat moderne kunst niet het voorrecht van een bevoorrechte enkeling mag blijven het moet voor een zo groot mogelijk aantal mensen toegankelijk worden gemaakt en worden verspreid over alles wat nuttig is voor het leven. Deze opvatting is uiterst correct; in zijn onderzoek naar stilering kon de kunstenaar ze met veel plezier in de praktijk brengen.