Max Unold : Saus en Braus. Gedichte der Freude en des Genussen mit vielen handkolorierten Zeichnungen von Max Unold. Darmstadter Verlag Darmstadt, A. 1941. 4o: 62 p. ongepagineerd. Originele band met opdruk in kleur met de cassette. Cassette op de hoekjes wat ingescheurd / beschadigd. Cassette ontbreekt meestal. Genummerd exemplaar nr 36 en gesigneerd door de auteur. Compleet met de fraaie platen in kleur. ** Max Unold (geboren op 1 oktober 1885 in Memmingen ; † 18 mei 1964 in München ) was een Duitse schilder , graficus en schrijver . Hij is een van de belangrijkste exponenten van de Nieuwe Zakelijkheid in Duitsland. Max Unold was het enige kind van schoenmaker Leonhard Unold (1859–1944) en zijn vrouw Hermanna, geboren Büchele (overleden 1943). Nadat hij de middelbare school aan het St. Anna College in Augsburg had afgerond, bracht zijn studie hem in 1904 naar München, waar hij tot aan zijn dood in 1964 met tussenpozen woonde [1] . Hij studeerde aanvankelijk aan de particuliere kunstacademie Moritz Heymann en vanaf 1908 onder Hugo von Habermann aan de Kunstacademie van München . In München werd Unold al snel onderdeel van de culturele scene van Schwabing . Aanvankelijk hield hij zich bezig met de representatiestijl in de traditie van Wilhelm Leibl en Trübner, en vanaf 1910 ook met het expressionisme. Zijn eerste optreden op de kunstscène was de voorjaarstentoonstelling van de Münchense Secession in 1912 . In 1911, 1912 en 1913 reisde hij naar Zuid-Frankrijk en ontmoette daar kunstenaars als Paul Cézanne en anderen; Haar werk en het landschap van de Provence hebben een grote invloed op zijn werk. Vervolgens wendde hij zich tot de “Nieuwe Zakelijkheid”. Tegenwoordig wordt Max Unold, naast Alexander Kanoldt , Heinrich Maria Davringhausen, Carlo Mense , Franz Radziwill , Georg Schrimpf en anderen, beschouwd als een van hun belangrijkste vertegenwoordigers in Duitsland. Hij vond zijn motieven vooral in het stads- en voorstedelijke leven, zoals arbeiders, mensen in cafés, op het strand, wandelen en andere vrijetijdsbestedingen. In 1913 was hij een van de oprichters van de kunstenaarsgroep “ München New Secession ” (ook “New Group”). Als laatste president ervoer hij ook de gedwongen zelfontbinding ervan in 1936 tijdens het nationaal-socialistische tijdperk. In 1927 werd hij hoogleraar aan de kunstacademie. Max Unold was lid van de Duitse kunstenaarsvereniging ; In 1929 was hij lid van het uitgebreide bestuur van de DKB (jury en hangende commissie). [2] Vanaf 1946 was hij voorzitter van de Beroepsvereniging van Beeldende Kunstenaars (BBK) in München. Als lid van de Nieuwe Groep exposeerde hij in het Haus der Kunst . [3] Hij was ook professor aan de “von Parish Art School” in München. Zijn grafische werk omvatte aanvankelijk talrijke series houtsneden beïnvloed door het Oudduits , maar later ook litho's en etsen . Veel van deze grafische werken werden gebruikt als boekillustraties , sommige ook voor posters. Unold ontving talloze openbare opdrachten voor zijn schilderijen en grafiek. Ook maakte hij decorontwerpen voor de Kammerspiele in München en het Prinzregententheater . Van 1947 tot 1957 was Unold lid van de Beierse Senaat .