Henri Matisse (1869-1954) - De Val van Icarus

Originele en zeldzame ofsset gravure uit 1968 van Frans kunstenaar/schilder Henri Matisse, waarvan handtekening en nummering (op 420 exemplaren) in druk op prachtig geconserveerd handgeschept Rives papier. Uitstekende staat van het papier en van het kunstwerk!

Lithografie werd uitgegeven door Lion (Parijs) onder portfolio (1967-1974): Correspondances, Editions des Nouvelles Images, te Lombreuil (Loiret in Frankrijk).

Het werk is genummerd op de achterzijde - zie foto's.
Dit werk is een gelimiteerde uitgifte op 420 exemplaren.

Afmetingen van lithografie:
* Abstract
- Papierformaat: 32,5 x 24 cm
- Handtekening in druk
- Papier: Rives papier
- Genummerd in inkt - gelimiteerde uitgave op 420 exemplaren
- Conditie: uitstekende staat - nooit ingekaderd - A+ conditie
- Copyrights: SPADEM

Verzekerde verzending!

EXTRA INFO KUNSTENAAR: Henri Émile Benoît Matisse (Le Cateau-Cambrésis, 31 december 1869 – Cimiez, nabij Nice, 3 november 1954) was een Franse kunstschilder en beeldhouwer. Hij staat bekend als de merkwaardigste Franse fauvist.

1905 is het jaar waarop de naam Matisse plots en voorgoed op de voorgrond treedt. Hij wordt gezien als de grondlegger van het fauvisme, een stijl met fel contrasterende kleuren naast elkaar zonder enige overgang, waarbij de harde confrontaties niet getemperd worden. Tevens werd er geen rekening meer gehouden met het perspectief. De voorgrond werd als het ware omlaaggeklapt en staat in het schilderij in hetzelfde plan als de achtergrond. Toch wordt het perspectief in zekere mate geaccentueerd door kunstig gebruik van de vormen en kleuren.

De journalist-criticus Louis Vauxcelles scheldt de exposanten op het Salon d'Automne uit voor “Les Fauves” en de toon is gezet voor de groep fauvisten met onder meer Matisse, Marquet, de Vlaminck en Derain. La fenêtre ouverte à Collioure en La femme au chapeau waren gewraakte werken van Matisse op deze expositie. De kritiek was vernietigend. Men schreef onder andere “Afgezien van de gebruikte materialen, heeft dit alles niets meer met schilderwerk te maken. Het zijn barbaren die men bij ongeluk verf in handen gaf, kinderen die men naar hartenlust met een schildersdoos liet morsen...”.

Matisse was een kunstenaar, die naast het schilderen in het tekenen, de grafiek, de decoratie en de sculptuur werkte. Literair presteerde hij in 1908 met Notes d'un peintre.

Intussen, in 1907, hadden Pablo Picasso met zijn ophefmakende Les Demoiselles d'Avignon en Paul Cézanne met zijn retrospectieve expo in de Salon d'automne van datzelfde jaar, de weg geopend naar het nieuwe kubisme. Matisse bleef zijn kleurentechniek trouw en vond erkenning bij de grote verzamelaars, zoals Gertrude Stein, Ivan Morozov en Sergei Sjtsjoekin. Voor deze laatste maakt hij La musique en La danse, in 1909. Over dit laatste zegt hij “...Trois couleurs pour un vaste panneau de danse: l'azur du ciel, le rose des corps, le vert de la colline ...”.

In december 1917 vestigde hij zich in Nice. Hij schildert er in zijn atelier in hoofdzaak vrouwen, dikwijls in oriëntaalse kledij. Hij wil in zekere mate hiermee de kleuren van het weefsel "vertalen" met de kleuren van zijn palet. Om zijn naakten hun speelse arabesken te laten uitvoeren gebruikt hij zwart als kleur van het licht. In die periode maakt hij ook veel gravures.

In 1930 maakte hij een reis naar de Verenigde Staten en reist door naar Tahiti. Op dit eiland ontdekt hij een ander soort licht. Het is voor hem “un gobelet d'or profond dans lequel on regarde” (“een diepe gouden kroes waarin men staart”).

Bij zijn terugkeer verhuisde hij in 1938 naar Nice-Cimiez. Na een moeilijke chirurgische ingreep voor een kankergezwel in 1941, geven de dokters hem nog slechts zes maanden te leven. Matisse besluit voortaan nog slechts te doen waar hij zin in heeft, zonder rekening te houden wat de anderen van hem verwachten of eisen. Aldus worden de jaren 40 een periode waarin er een sluitende overeenkomst komt tussen de tekening en het kleurengebruik. Hij wordt bijgestaan door zijn verpleegster Monique Bourgeois, die ook zijn model wordt.

In 1943 gaat hij in Vence wonen. Hij schildert er bloemen, weelderige planten, zonnige interieurs en sensuele vrouwen. De vormen in zijn schilderijen vlakken zich af en puren zich en vereenvoudigen zich uit als het ware tot tekens. Hij illustreert ook teksten van zijn geliefkoosde dichters Pierre de Ronsard, Charles Baudelaire en Charles d'Orléans. Hij knoopt er ook opnieuw vriendschap aan en schrijft ongeveer 1200 brieven naar de tekenaar en schrijver André Rouveyre, die hij vroeger al ontmoet had in het atelier van Gustave Moreau.

In 1944 worden zijn vrouw en zijn dochter Marguerite aangehouden door de Gestapo op verdenking te behoren tot het verzet. Zijn vrouw werd zes maanden in gevangenschap gehouden. Marguerite kon ontsnappen uit de trein waarmee zij naar een kamp werd overgebracht en hield zich schuil in een bos in de Vogezen.

De laatste tien jaren van zijn leven wordt de periode van zijn papiers gouaches et découpés, waarover hij zegt: “Découper à vif dans la couleur me rappelle la taille directe des sculpteurs”. Door een verkeerd verlopen operatie was Matisse aan de (rol)stoel gebonden, kon hij niet meer uitgebreid staand schilderen. De oplossing vond hij in het werken met geverfd papier (papiers gouaches), waarin hij vormen uitknipte die hij weer voor het grotere werk gebruikte. Een aantal van deze werken zijn ook door een drukker vermenigvuldigd. Matisse zag erop toe dat de gebruikte kleuren correct waren. Doordat de drukker de gebruikte materialen goed vastgelegd heeft, kunnen die werken die nu ontkleurd zijn, weer gerestaureerd worden naar hun originele kleuren.

In 1945 werd er een grote retrospectieve tentoonstelling gehouden in de Salon d'Automne in Parijs. In 1946 realiseerde hij de kartons voor de wandtapijten Polynésie, le Ciel en Polynésie, la Mer.

Matisse triomfeerde op de grote exposities in Londen, New York en Moskou. In 1948 creëerde hij zijn Saint Dominique, bestemd voor de kerk van Notre-Dame-de-Toute-Grace op het plateau van Assy.

De synthese van zijn werk kwam tot stand in 1949 in het ontwerp van het decor van de Chapelle du Rosaire de Vence (de rozenkranskapel van Vence). In 1952 schonk hij 85 werken aan zijn geboortestad Le Cateau-Cambrésis, waar er een museum voor hem werd ingericht.

Matisse stierf op 3 november 1954 in Cimiez bij Nice ten gevolge van een hartinfarct in zijn appartement in het Hotel Regina. Hij werd 84 jaar.

Andere verwante kunstenaars: Jo Delahaut Wassily Kandinsky Piet Mondriaan Paul Klee Mark Rothko Barnett Newman Ad Reinhardt Ellsworth Kelly Sol LeWitt Frank Stella Robert Mangold Bridget Riley Victor Vasarely Richard Anuszkiewicz Kenneth Noland Sean Scully Carmen Herrera Lygia Clark Anni Albers (Josef Albers' echtgenote) László Moholy-Nagy Kazimir Malevich Theo van Doesburg Josef's leerlingen aan het Bauhaus, zoals Gunta Stölzl en Oskar Schlemmer Max Bill Yaacov Agam Jesús Rafael Soto Julio Le Parc Carlos Cruz-Diez Gerhard Richter Robert Ryman Agnes Martin Georges Vantongerloo Victor Servranckx Jozef Peeters Marthe Donas Gaston Bertrand Pol Bury Paul Van Hoeydonck Serge Vandercam Louis Van Lint Guy Vandenbranden Paul Delvaux René Magritte Constant Permeke Pierre Alechinsky Paul Joostens Floris Jespers Roger Somville Félix Labisse Roger Raveel Pierre Cordier Marcel Broodthaers Raoul De Keyser Panamarenko Jan Fabre Wim Delvoye Léon Spilliaert James Ensor Emile Claus Rik Wouters Luc Tuymans Bart van der Leck Willem Hussem Jan Schoonhoven Ad Dekkers Carel Visser Nelly van Doesburg Karel Appel Constant Nieuwenhuys Jan Henderikse Ger van Elk Herman de Vries Peter Struycken Jan Dibbets Ellsworth Kelly Wassily Kandinsky Paul Klee Kasimir Malevich (hoewel geen Duitser, maar met invloed in Duitsland) Josef Albers Max Bill Gerhard Richter Anni Albers Kurt Schwitters Otto Freundlich Hans Arp Günther Uecker Heinz Mack Otto Piene Joseph Beuys Pierre Alechinsky Bram Bogart Karel Appel Asger Jorn Corneille Lucio Fontana Pierre Soulages Hans Hartung Antoni Tàpies Alberto Burri Willem de Kooning Jackson Pollock Sam Francis Hans Hofmann Mark Rothko Barnett Newman Leonardo da Vinci Michelangelo Buonarroti Vincent van Gogh Pablo Picasso Claude Monet Rembrandt van Rijn Johannes Vermeer Salvador Dalí Andy Warhol Jackson Pollock Henri Matisse Paul Cézanne Auguste Rodin Edgar Degas Edvard Munch Frida Kahlo Gustav Klimt Georgia O'Keeffe Joan Miró Piet Mondriaan Marc Chagall René Magritte Wassily Kandinsky Albrecht Dürer Egon Schiele Pierre-Auguste Renoir Amedeo Modigliani Hieronymus Bosch Gustave Courbet Yayoi Kusama Ansel Adams Keith Haring Jean-Michel Basquiat Barbara Hepworth Antoni Gaudí Marcel Duchamp Caravaggio Francisco Goya David Hockney Cindy Sherman Roy Lichtenstein Lucian Freud Diego Rivera Henri de Toulouse-Lautrec Rene Lalique El Greco Mary Cassatt Kara Walker Giorgio de Chirico Louise Bourgeois Nicolas De Staël Henri Matisse Raoul Ubac Sonia Delaunay Jean Arp Paul Klee Ung No Lee Elvire Jan Kumi Sugaï Henri Laurens Zao Wou-Ki Philippe Touvay Sam Francis Malévich George Braque Giorgio Morandi Kandinsky Emile Gilioli