Otto B de Kat Stilleven met rode bloemen, gesigneerd en gedateerd '88 linksonder, aquarel op papier, 35 x 48 cm. met lijst 66 cm x 77 cm. Uitmuntende staat met dik passe-partout. Zelf schijn ik als weerkaatsing op de foto helaas Herkomst: ABN AMRO Kunstcollectie. Otto Boudewijn de Kat (Dordrecht, 7 juni 1907 – Laren (Noord-Holland), 30 april 1995) was een Nederlands kunstschilder, aquarellist, kunstrecensent en hoogleraar. Het werkterrein van De Kat was Nederland, België, Frankrijk, Duitsland en Italië. Sinds 1960 heeft de Kat zijn karakteristieke stijl ontwikkeld. Zijn bloeitijd was ongeveer rond 1962 tot 1975. Hoogtepunten zijn Stadsgezicht te Luik (1963) en De gele stoel (1972). Levensloop Otto B. de Kat studeerde tussen 1920 en 1926 aan de School voor Bouwkunde, Versierende Kunsten en Kunstambachten in Haarlem en volgde aansluitend de avondopleiding aan de Rijksakademie van beeldende kunsten in Amsterdam. In 1930 trouwde hij met dichteres Maria Jannetta (‘Hans’) van Zijl.[1] De Kat werd lid van kunstenaarsvereniging De Onafhankelijken waarmee hij zijn eerste exposities had. In de Haarlemse kunstenaarsscene voelde De Kat zich op zijn plek. Hij was medeoprichter van de Kennemer Kunstenaarskring (1932) en de Hollandse Aquarellistenkring, die hij in 1946 samen met Kees Verwey in het leven riep. De lessen die hij kreeg van de Haarlemse schilder en grondlegger van de Haarlemse School, Henri Boot, waren zeer inspirerend. Met zijn echtgenote maakte hij lange reizen naar Italië, waar hij in de jaren dertig in Rome exposeerde met M.C. Escher, en naar Frankrijk, waar hij veel schilderde en onder de indruk raakte van onder anderen Pierre Bonnard, Édouard Vuillard, Albert Marquet en het fauvisme van Henri Matisse