Hans Klein Hofmeijer (Tilburg, 1957) is tegelijkertijd een zonderling en een gewone man, een simpele ziel en een complexe persoonlijkheid. Als kunstenaar bemoeit hij zich met vrijwel niets en niemand en verkiest hij afzondering en verlatenheid boven groepsvorming en sociaal verkeer. Daar staat tegenover dat hij met zijn partner Marja een gezin met vijf kinderen stichtte voor wie hij de verzorging voor zijn rekening neemt, terwijl zijn vrouw een drukke baan heeft. Hij staat dus vol in het leven, maar gebruikt de kunst om zich daaraan te onttrekken en om zich volkomen op zichzelf te verlaten.