Αρ. 94329221
Δεν είναι πλέον διαθέσιμο
Οι προσφορές έκλεισαν
πριν 3 ημέρες
Scuola di Posillipo (XIX) - Veduta del Golfo di Napoli con l’eruzione del Vesuvio
SCUOLA DI POSILLIPO (XIX)
(Pittore attivo a Napoli, seconda metà ’800)
Veduta del Golfo di Napoli con l’eruzione del Vesuvio
Olio su tela, cm. 40 x 73,5
Dimensione cornice cm. 54 x 88 x 5 ca.
NOTE: Pubblicazione catalogo opere della collezione Intermidiart. Opera non firmata. Certificato di Garanzia e Lecita Provenienza. Opera con cornice dorata (difetti):
Questo dipinto, inedita e proveniente da un’importante collezione meridionale, è di un maestro anonimo, non ancora identificato, e va inserita nel gruppo di opere accreditate della scuola di Posillipo.
Il dipinto illustra un episodio accaduto a Napoli con l'eruzione del Vesuvio avvenuta nel 1779, con la conseguente fuoriuscita di lava e cenere, ispirò moltissimi pittori vedutisti che riprodussero ripetutamente i paesaggi circostanti il vulcano attivo.
Con l’appellativo di Scuola di Posillipo, spesso – ed impropriamente – si finisce col definire tutta l’arte napoletana dell’800. Quello della Scuola di Posillipo fu, in realtà, un gruppo di pittori che elaborò una cifra compositiva pittorica ben definita, che nasceva da precise premesse e muoveva verso obiettivi altrettanto definiti. Fu, innanzitutto, una reazione antiaccademica, un tentativo di riappropriazione della capacità di vedere e di osservare dell’artista, contro le pretese aprioristiche ed ideali proprie dell’accademismo e della montante neoclassica. Ma fu quella della Scuola di Posillipo anche una pittura motivata da una committenza intrigante e curiosa, mossa alla ricerca della veduta, ispirata da una visione particolare ed osannante del paesaggismo e del vedutismo coltivato sulle rotte del Grand Tour. Insomma – recuperando il vedutismo settecentesco anche nella versione svolta in loco da taluni illustri Pittori – viaggiatori, ma sviluppato ora in chiave più intima ed emozionata, secondo la scansione di formati minimi e compatibili con le esigenze di trasporto da parte degli acquirenti che intendevano portare, così, via con sé, un pezzo di quei paesaggi di sogno – la Scuola di Posillipo avrebbe inaugurato una felice stagione all’insegna d’una pittura capace di restituire all’artista le sue capacità fabulatrici più proprie, quelle, cioè, di rendere attraverso il filtro della sua interpretazione personale un profilo della verità dei fatti osservata con occhio libero da premesse di tipo manieristico o accademico. Non fu, comunque, questa Scuola, solo paesaggismo: lo dimostrano i Palizzi, ad esempio, ma proprio l’insistenza di questi pittori, che si allontanano dal paesaggismo posillipista su temi talvolta di genere, depriva di mordente e di capacità di denuncia la Scuola. È difficile indicare con puntualità lo svolgimento temporale della Scuola, che si sviluppa intorno alla figura di Anton Sminck Pitloo e troverà in Giacinto Gigante il suo interprete più appassionato. Teodoro Duclère, ma anche i Carelli, lo Smargiassi ed altri parteciparono di quel clima creativo e la data della fine stessa della Scuola, indicata negli anni del decennio dei ’30, in concomitanza con la morte del Pitloo (1837), non appare convincente, dal momento che quell’esperienza creativa sopravvisse ancora a lungo, anche se, man mano, se ne esaurivano le intime ragioni. Appartenenti alla Scuola di Posillipo furono: Anton Sminck Pitloo, Giacinto Gigante, Ercole Gigante, Achille Gigante, Francesco Fergola, Salvatore Fergola, Giovan Giordano Lanza, Antonio Papandrea, Giacomo Micheroux, Guglielmo Giusti, Pasquale De Luca, Augusto Dun, Teodoro Duclère, Beniamino De Francesco, Raffaele Carelli, Gabriele Carelli, Gonsalvo Carelli, Achille Carelli, Giuseppe Carelli, Gabriele Smargiassi, Achille Vianelli, Frans Vervolet, Vincenzo Franceschini, Pasquale Mattei, e altri (cit. bibli.: Rosario Pinto).
In merito al suo stato conservativo, la tela si presenta in condizioni generali discreti considerando l'epoca del dipinto. La superficie pittorica si presenta in patina, e non mostra difficoltà di lettura. Si notano – a luce di Wood – alcuni piccoli restauri sparsi, nulla comunque di veramente rilevante. Non si evidenziano problemi di tipo conservativo. Le misure della tela sono cm. 40 x 73,5. Il dipinto risulta incorniciato da una cornice dorata (dimensioni cm. 54 x 88 x 5 ca, presenza difetti). "La cornice mostrata nelle foto riportate sopra è stata aggiunta all’opera d’arte dal venditore o da un soggetto terzo. La cornice ti viene fornita senza costi aggiuntivi in modo che sia pronta da esporre non appena arriva. La cornice viene inclusa a titolo di cortesia e non è considerata parte integrante dell’opera d’arte. Pertanto, qualsiasi potenziale danno alla cornice che non influisce sull’opera d’arte stessa non sarà accettato come motivo valido per aprire un reclamo o richiedere l’annullamento dell’ordine."
Provenienza: Coll. privata Siciliana
Pubblicazione:
Inedito;
I Miti e il Territorio nella Sicilia dalle mille culture. INEDITA QUADRERIA catalogo generale dei dipinti della collezione del ciclo “I Miti e il territorio”, Edizione, Lab_04, Marsala, 2024.
Nel caso di vendita al di fuori del territorio italiano, l'acquirente dovrà attendere i tempi di evasione delle pratiche di esportazione.
Αρ. 94329221
Δεν είναι πλέον διαθέσιμο
Scuola di Posillipo (XIX) - Veduta del Golfo di Napoli con l’eruzione del Vesuvio
ΣΧΟΛΗ ΤΟΥ ΠΟΣΙΛΛΙΠΟΥ (19ο)
(Καλλιτέχνης που δραστηριοποιήθηκε στη Νάπολη, δεύτερο μισό του '800)
Θέα του Κόλπου της Νάπολης με την έκρηξη του Βεζούβιου
Λάδι σε καμβά, εκ. 40 x 73,5
Διάσταση κορνίζας εκ. 54 x 88 x 5 περίπου.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Δημοσίευση του καταλόγου των έργων από τη συλλογή Intermidiart. Ανυπόγραφο έργο. Πιστοποιητικό Εγγύησης και Νόμιμης Προέλευσης. Εργασία με επιχρυσωμένο πλαίσιο (ελαττώματα):
Αυτή η ζωγραφιά, άγνωστη και προερχόμενη από μια σημαντική νότια συλλογή, είναι έργο ενός ανώνυμου δασκάλου, ο οποίος δεν έχει ακόμη ταυτιστεί, και πρέπει να ενταχθεί στην ομάδα των έργων που πιστώνονται στη σχολή του Ποσιλιπό.
Ο πίνακας απεικονίζει ένα επεισόδιο που συνέβη στη Νάπολη κατά την έκρηξη του Βεζούβιου που έλαβε χώρα το 1779, με την επακόλουθη εκροή λάβας και στάχτης, και ενέπνευσε πολλούς ζωγράφους του είδους που επανειλημμένα αναπαρήγαγαν τα τοπία γύρω από τον ενεργό ηφαίστειο.
Με την ονομασία Σχολή του Ποσιλίπο, συχνά – και ακατάλληλα – καταλήγουμε να ορίζουμε όλη την ναπολιτάνικη τέχνη του 19ου αιώνα. Αυτή της Σχολής του Ποσιλίπο ήταν, στην πραγματικότητα, μια ομάδα ζωγράφων που ανέπτυξε μια σαφώς καθορισμένη καλλιτεχνική γλώσσα, που προερχόταν από συγκεκριμένες προϋποθέσεις και κινείτο προς αντίστοιχα καθορισμένους στόχους. Ήταν, καταρχάς, μια αντιακαδημαϊκή αντίδραση, μια προσπάθεια επανακατάληψης της ικανότητας του καλλιτέχνη να βλέπει και να παρατηρεί, ενάντια στις προκαταρκτικές και ιδεαλιστικές αξιώσεις που χαρακτήριζαν τον ακαδημαϊσμό και τον ανερχόμενο νεοκλασικισμό. Αλλά η Σχολή του Ποσιλίπο ήταν επίσης μια ζωγραφική που κινητοποιούνταν από μια ενδιαφέρουσα και περίεργη παραγγελία, που καθοδηγούνταν από την αναζήτηση της θέας, εμπνευσμένη από μια ιδιαίτερη και επαινετική άποψη του τοπίου και της θέασης που καλλιεργούνταν στα δρομολόγια του Μεγάλου Ταξιδιού. Εν ολίγοις – αποκαθιστώντας το τοπίο του 18ου αιώνα και στην εκδοχή που αναπτύχθηκε εκεί από ορισμένους διακεκριμένους ζωγράφους – ταξιδιώτες, αλλά αναπτυγμένη τώρα υπό μια πιο εσωτερική και συναισθηματική προοπτική, σύμφωνα με τη διαδικασία ελάχιστων και συμβατών μορφών με τις απαιτήσεις μεταφοράς από τους αγοραστές που επιθυμούσαν έτσι να πάρουν μαζί τους ένα κομμάτι αυτών των ονειρεμένων τοπίων – η Σχολή του Ποσιλίπο θα εγκαινίαζε μια ευτυχισμένη εποχή για μια ζωγραφική ικανή να αποκαταστήσει στον καλλιτέχνη τις πιο δικές του αφηγηματικές ικανότητες, δηλαδή αυτές που επιτρέπουν να αποδοθεί μέσω του φίλτρου της προσωπικής του ερμηνείας ένα προφίλ της αλήθειας των γεγονότων που παρατηρούνται με ελεύθερο μάτι από προκαταλήψεις χειριστικού ή ακαδημαϊκού τύπου. Δεν ήταν, πάντως, αυτή η Σχολή, μόνο τοπίο: το δείχνουν οι Παλίτσι, για παράδειγμα, αλλά ακριβώς η επιμονή αυτών των ζωγράφων, που απομακρύνονται από το τοπίο του Ποσιλίπο σε θεματολογία κάποιες φορές αστικού τύπου, στερεί από την Σχολή τη δυναμική και την ικανότητα καταγγελίας. Είναι δύσκολο να καθορίσει κανείς με ακρίβεια την χρονική εξέλιξη της Σχολής, που αναπτύσσεται γύρω από την μορφή του Άντον Σμινκ Πιτλού και θα βρει στον Τζιακίντο Τζιγκάντε τον πιο παθιασμένο ερμηνευτή της. Ο Θεόδωρος Ντιουκλέρ, αλλά και οι Καρέλι, ο Σμαρτζιάσι και άλλοι συμμετείχαν σε αυτό το δημιουργικό κλίμα και η ημερομηνία του τέλους της Σχολής, που δηλώνεται στα χρόνια της δεκαετίας του ’30, σε ταυτόχρονη σχέση με τον θάνατο του Πιτλού (1837), δεν φαίνεται πειστική, δεδομένου ότι αυτή η δημιουργική εμπειρία επιβίωσε ακόμα για πολύ, ακόμα κι αν, σιγά σιγά, εξαντλούνταν οι εσωτερικές της αιτίες. Ανήκαν στη Σχολή του Ποσιλίπο οι: Άντον Σμινκ Πιτλού, Τζιακίντο Τζιγκάντε, Ερκόλε Τζιγκάντε, Αχιλλέας Τζιγκάντε, Φραντσέσκο Φεργκόλα, Σαλβατόρε Φεργκόλα, Τζιοβάν Τζιορντάνο Λάντζα, Αντόνιο Παπαντρέα, Τζιακόμο Μιχερούξ, Γκουλιέλμο Τζιούστι, Πασκουάλε Ντε Λούκα, Αυγούστο Νταν, Θεόδωρος Ντιουκλέρ, Μπενιαμίν Ντε Φραντσέσκο, Ραφαέλε Καρέλι, Γκαμπριέλε Καρέλι, Γκονσάλβο Καρέλι, Αχιλλέας Καρέλι, Τζουζέπε Καρέλι, Γκαμπριέλε Σμαρτζιάσι, Αχιλλέας Βιανέλι, Φρανς Βερβολέ, Βιντσέντζο Φραντσεσκίνι, Πασκουάλε Ματέι και άλλοι (παρ. βιβλ.: Ροζάριο Πίντο).
Σχετικά με την κατάσταση διατήρησής του, ο καμβάς είναι σε γενικές συνθήκες ικανοποιητικές, λαμβανομένης υπόψη της εποχής του πίνακα. Η ζωγραφιστή επιφάνεια έχει μια πατίνα και δεν παρουσιάζει δυσκολίες ανάγνωσης. Παρατηρούνται – με το φως του Wood – μερικές μικρές αναστηλώσεις διάσπαρτες, αλλά τίποτα πραγματικά σημαντικό. Δεν αναφέρονται προβλήματα διατήρησης. Οι διαστάσεις του καμβά είναι εκ. 40 x 73,5. Ο πίνακας είναι διακοσμημένος με ένα χρυσό πλαίσιο (διαστάσεις εκ. 54 x 88 x 5 περίπου, με ελαττώματα). "Το πλαίσιο που εμφανίζεται στις παραπάνω φωτογραφίες προσθέθηκε στο έργο τέχνης από τον πωλητή ή από τρίτο πρόσωπο. Το πλαίσιο σας παρέχεται χωρίς επιπλέον κόστος ώστε να είναι έτοιμο προς έκθεση μόλις φτάσει. Το πλαίσιο περιλαμβάνεται ως ευγένεια και δεν θεωρείται αναπόσπαστο μέρος του έργου τέχνης. Επομένως, τυχόν ενδεχόμενη ζημιά στο πλαίσιο που δεν επηρεάζει το ίδιο το έργο τέχνης δεν θα γίνει αποδεκτή ως έγκυρος λόγος για την υποβολή καταγγελίας ή την αίτηση ακύρωσης της παραγγελίας."
Προέλευση: Ιδιωτική συλλογή Σικελικά
Δημοσίευση:
Αδημοσίευτο;
Οι Μύθοι και η Επικράτεια στη Σικελία των χιλίων πολιτισμών. ΑΝΕΚΔΟΤΗ ΚΑΤΑΛΟΓΟΣ γενικός κατάλογος των ζωγραφιών της συλλογής του κύκλου “Οι Μύθοι και η επικράτεια”, Έκδοση, Lab_04, Μαρσάλα, 2024.
Στην περίπτωση πωλήσεων εκτός ιταλικού εδάφους, ο αγοραστής θα πρέπει να περιμένει να διεκπεραιωθούν οι διαδικασίες εξαγωγής.
Μπορεί επίσης να σας αρέσει
-
-
-
-
-
-
-
-
-
Ορίστε μια ειδοποίηση αναζήτησης
Ορίστε μια ειδοποίηση αναζήτησης για να λαμβάνετε ειδοποιήσεις όταν είναι διαθέσιμα νέα αποτελέσματα.
Αυτό το αντικείμενο παρουσιάστηκε στο
Πώς να πραγματοποιήσετε αγορές στην Catawiki
1. Ανακαλύψτε κάτι ιδιαίτερο
2. Υποβάλετε την κορυφαία προσφορά
3. Πληρώστε με ασφάλεια