Al tijdens de opleiding begint Michiel voor zichzelf als ontwerper en illustrator. Met zijn hyperrealistisch airbrushwerk weet hij menig toeschouwer vol ongeloof te verbazen. Geheel autodidact haalt hij een uitzonderlijk niveau. Daarmee verdween wel langzaam de uitdaging die het realistisch illustreren voor hem met zich mee bracht. Samen met zijn jongere broer start hij een bedrijfje dat reklameborden produceert en levert aan de makelaardij. Dit doen zij naar aanleiding van een fraai en vernieuwend ontwerp van de hand van Michiel. Een explosief en succesvolle start van dit bedrijf zorgt ervoor dat Michiel een lange tijd weinig kan doen met zijn creatief talent. Toch blijft de geur van verf trekken. En als er weer wat tijd vrij komt kruipt hij weer achter zijn ezel. Er is echter een groot verschil. Het airbrush karton wordt verruild voor een groot spierwit linnen doek. Iedereen kladdert tijdens een telefoongesprek wel eens wat op een blaadje. Michiel: "Ik tekende altijd rare en grappige beesten, en bewaarde die in een grote doos om er ooit iets mee te doen." Ooit is in zijn geval aangebroken. In de periode hierna maakt hij geen realistisch werk meer in opdracht, maar voor zijn doen, grof geschilderde kleurrijke beesten. Met zijn eigen fantasie als enig hulpmiddel. Toch verraden de aparte en soms ingewikkelde technieken de vakman. Met slechts 10 tot 15 kunstwerken per jaar, waarvoor al snel veel belangstelling ontstond, wordt een solo-expositie nooit gerealiseerd. Zo´n 5 jaar moet de kunstenaar in hem de tijd delen met de ondernemer. Dan is het Michiel wel duidelijk. Kunst is een oneindige uitdaging. Begin 2002 trekt hij zich langzaam terug uit zijn bedrijf, om zich vanaf 2003 volledig te richten op het schilderen.